மாறா மரபு - 3

5 இவன்கண்

ஜெகன் தந்து கணினியை திறந்து பார்த்தபோது எல்லா பைல்களும் திறக்கமுடியாதது கண்டு அதிர்ச்சி அடைந்தான். இது யாருடைய விஷமம் என அவனால் ஓரளவுக்கு யூகிக்கமுடிந்தது. நிச்சயம் டாக்டர் ராம் எவரையோ வைத்துதான் இதைச் செய்து இருக்க முடியும் என முடிவு செய்தான். நேராக தனது அலுவலகம் சென்று கணினி திறந்து பைல்கள் திறக்க முயற்சித்தபோது அதே பிரச்சினை கண்டு அவனுக்குள் எரிச்சல் கோபம் கொப்பளித்துது.

நேரடியாக தனது சூப்பர்வைசரை சென்று பார்த்தான்.

‘’நான் எனது ஊருக்கு ஒரு மாத விடுமுறையில் செல்ல வேண்டும், எனக்கு மனது சரியில்லை’’

‘’நான் திட்டினது உனக்கு கோபமா ஜெகன், என்னிடம் அனுமதி இல்லாமல் நீ என்ன என்னவோ ரீஏஜென்ட்ஸ் வாங்கி இருக்கிறாய், இதனால் நான் எத்தனை பேருக்கு பதில் சொல்ல வேண்டி இருக்கிறது. எவ்வளவு பண விரயம், கொஞ்சம் கூட யோசனை இல்லாமல் செய்து இருப்பது எனக்குப் பிடிக்கவில்லை. நீ தாராளமாக போய்விட்டு வா, நான் பேசி சமாளித்துக் கொள்ளவேண்டியதுதான். அதற்கு முன் எனக்கு நீ சில விசயங்களை சொல்ல வேண்டும்’’

‘’இனிமேல் அந்த தவறு நடக்காமல் பார்த்துக்கொள்கிறேன்’’

‘’அது இருக்கட்டும் அப்படி என்னதான் அந்த ரீஏஜென்ட்ஸ் வைத்து செய்தாய் என நான் தெரிந்து கொள்ள வேண்டும்’’

‘’நான் இன்ட்ரான் சம்பந்தபட்ட நமது ஆராய்ச்சிதான் செய்தேன்’’

‘’இல்லை ஜெகன், என்னிடம் நீ மறைக்க முயலாதே. நீ உபயோகப்படுத்திய சில ரீஏஜென்ட்ஸ் நமது ஆராய்ச்சிக்கு சம்பந்தமே இல்லாதது. அதுவும் அவை சற்று விலை கூடுதல் வேறு’’

‘’இன்ட்ரான் ரிமூவ் பண்ண வேண்டிதான் வாங்கினேன். வாங்கும் முன்னர் உங்கள் அனுமதி பெற்று இருக்க வேண்டும். அது எனது தவறுதான்’’

‘’அதற்கு என்சைம் போதுமே, எதற்கு இந்த ரீஏஜென்ட்ஸ்?’’

‘’என்சைம் கிடைக்கவில்லை அதனால் இதை வாங்கினேன்’’

‘’இனிமேல் இதுபோன்று செயல்படாமல் இரு, நீ இப்போ ஊருக்கு போறது கூட எனக்கு நல்லதுதான். அப்படியே நான் சொன்னபடி திருச்சியில் அந்த வேலையை சேர்த்து முடித்துக்கொண்டு வந்துவிடு. எப்படியும் இரண்டு மாதங்கள் அங்கே ஆகும். நான் டாக்டர் புருசோத்தமனிடம் பேசிவிடுகிறேன். உன்னால் அடுத்த மாதம் அங்கு போக இயலும்தானே’’

‘’பிரச்சினை இல்லை சார் ’’

‘’நீ ஒரு நம்பத்தகுந்தவன் என்ற முறையில் தான் இம்முறை மன்னித்து அனுப்புகிறேன், கவனமாக இரு’’

ஜெகன் அங்கிருந்து தப்பித்தால் போதும் என்ற மனநிலையில் இருந்தான். வீடு வந்து சேர்ந்தபோது அப்பாடா என்று இருந்தது. தன்னிடம் இருந்த மெமரிஸ்டிக்  பத்திரமாக இருக்கிறதா என பார்த்துக்கொண்டான். தங்கராஜ் ஜெகனைப் பார்க்க வந்து இருந்தான்.

‘’ஜெகன் எங்க போயிருந்த, ஆளையேக் காணோம் உன்னோட மொபைல் கூட இன்னைக்கு காலையில் இருந்து வேலை செய்யலையே’’

‘’சென்னை வரைக்கும் போயிருந்தேன், வரப்ப ஏர்போர்டில மொபைலை தொலைச்சிட்டேன், பக்கத்தில வைச்சிருந்தேன், எவனோ எடுத்துட்டுப் போயிட்டான் ’’

‘’இவ்வளவு அஜாக்கிரதையாகவா இருப்ப. என்ன விசயமாகப் போன’’

‘’டாக்டர் ராம் அப்படின்னு ஒருத்தரைப் பார்க்க போயிருந்தேன். எல்லாம் நல்லபடியாக முடிஞ்சது. முன்னரே என் சார் சொன்னமாதிரி நான் இன்னைக்கே பஞ்சாப் போக வேண்டி இருக்கு’’

‘’என்ன விசயம்’’

‘’லேப் சம்பந்தமா வேலை ஒரு மூணு மாசத்திற்கு இருக்கு’’

‘’அப்போ டில்லி?’’

‘’மூணு மாசம் பிறகு வருவேன், இந்த வேலையைத்தான் அங்க செய்ய வேண்டி இருக்கு’’

‘’சரி நான் கிளம்பறேன்’’

‘’அதுக்குள்ளே கிளம்பிட்டே’’

‘’உன்னோட ரூம் திறந்து இருந்தது ஒருவேளை நீ வந்து இருப்பியோனு பார்க்க வந்தேன். வந்தப்ப நீ காணலை. நீ வேலைக்குப் போனியா’’

‘’போனேன் உடனே சார் என்னை கூப்பிட்டு பஞ்சாப் போகச் சொல்லிட்டார். அதான் அப்படியே திரும்பி வந்துட்டேன். ஆமா என்னோட ரூம் மேட் நீ பாத்தியா’’

‘’நேத்து இருந்தானே, அவன்தான் ஆறு மணிக்கு எல்லாம் வேலைக்குப் போறவன் ஆச்சே’’

‘’அவன் வந்தா நான் பஞ்சாப் போயிருக்கிறதா சொல்லு, புது மொபைல் வாங்கித்தான் அவனுக்கு தகவல் சொல்லணும். உனக்கும் நம்பர் அனுப்பறேன்’’

‘’பத்திரமாப் போயிட்டு வா, டிக்கட் லேப்டாப் மூலமா புக் பண்ணப் போறியா. உன்கிட்ட மெமரி ஸ்டிக் இருக்கா’’

‘’அது என்னோட சார் கிட்ட கொடுத்துட்டேன். அதில அவரோட வேலை சம்பந்தமான விசயங்கள் மட்டுமே இருந்தது. எதுக்கு கேட்ட. டிக்கட் இங்க புக் பண்ண நேரமில்லை, லேப்டாப் இங்கேயேதான் விட்டுட்டுப் போகப் போறேன். எதுக்கு தேவை இல்லாத சுமை. அலமாரில பூட்டி வைச்சிட்டேன் சாவி என்கிட்டதான் இருக்கு’’

‘’என்னோட பைல் மாத்தணும் வேலை இடத்தில வைச்சிட்டு வந்துட்டேன் அதான். சரி, நீ கவனமாப் போயிட்டு வா’’

தங்கராஜ் டாக்டர் ராமிற்கு எல்லாத் தகவல்களையும் சொன்னான். அவசரத்தில் வந்து இருந்ததால் ஜெகன் எந்த சந்தேகமும் இல்லாதமாதிரி இருந்ததாக லேப்டாப், அலுவலக கணினி குறித்து எதுவும் பேசவில்லை என சொன்னான். டாக்டர் ராம் சந்தோசம் கொண்டார். அவனது புதிய எண் தந்ததும் தனக்குத் தரச் சொன்னவர்  மூணு மாசம் எனக்குப் போதுமானது என டாக்டர் ராம் தங்கராஜிற்கு நன்றி சொல்லிக்கொண்டார்.

ஜெகனுக்கு தங்கராஜ் மீது கோபம் வந்தாலும் கட்டுப்படுத்திக் கொண்டான். நிச்சயம் இவனது வேலையாகத்தான் இருக்கும் என உறுதி செய்து கொண்டான். டாக்டர் ராம் தன்னை சந்தித்தபோது இவனை சந்தித்து இருக்கக்கூடும் என எண்ணம் கொண்டான். அப்போதே தேவையான பொருட்கள் எடுத்துக்கொண்டு டில்லி விமான நிலையம் விரைந்தான். சென்னைக்கு செல்ல அவனுக்கு ஒரு பயணச்சீட்டு கிடைத்தது. மொபைல் தொலைந்து போனதை தங்கராஜ் நம்பி இருக்க நிறைய சாத்தியங்கள் இருந்தன என எண்ணியவன் தனது தொலையாத மொபைலுக்கு அப்போதே வேறு ஒரு சிம்கார்டு வாங்கிக்கொண்டான். மெமரி ஸ்டிக் தப்பித்த விஷயம் தங்கராஜிற்கு தெரியப்போவது இல்லை என்பதே நிம்மதியாக இருந்தது. சென்னை விமான நிலையத்தில் இருந்து அப்படியே திருச்சி சென்று விட வேண்டும் என திட்டம் போட்டான். சிவாவிடம் பேசினால் நல்லது என தோணியது.

‘’சிவா, நான் ஜெகன் பேசறேன். நீ நாளைக்கு ஸ்ரீரங்கம் வர முடியுமா? ஒரு முக்கியமான விஷயம் பேசணும். இன்னைக்கு நைட் கிளம்பினா நாளைக்கு வந்துருவதானே’’

‘’என்ன விஷயம் ஜெகன்’’

‘’இன்ட்ரான் பத்தியது. உன்கிட்ட நான் பேசி ஆகனும். தயவு செய்து வந்துரு. இந்த நம்பருக்கு போன் பண்ணு. யாருக்கும் நீ சொல்லாத’’

‘’ஸ்ரீரங்கத்தில் அம்மா மண்டபம் பக்கத்தில் வந்து நிற்கிறேன். அங்க வந்துரு’’

சிவராம் ஜெகனின் தொலைபேசி அழைப்பை சற்றும் எதிர்பார்க்கவில்லை. நிச்சயம் ஏதும் பிரச்சினை இருக்கும் என யூகித்தது சரியாகிவிட்டது. சுபா வேறு கேப்ஸ்யூல் கிடைக்காத நிலையைச் சொல்லி இருந்தாள். சுபாவுக்கு தகவல் சொன்னால் டாக்டர் ராம் சந்தேகம் கொள்ள சாத்தியம் இருப்பதாக எண்ணிக்கொண்டான்.

ஜெகன் சென்னைக்கு  மாலையில் வந்து இறங்கியதும் திருச்சிக்கு பேருந்தில் அங்கிருந்தே பயணம் செய்தான். ஜெகனுக்கு தான் செய்து கொண்டிருப்பது சரியா என புரியவில்லை. தான் ஸ்ரீரங்கம் வந்து இருப்பதுவோ சென்னையில் வேலை செய்ய இருப்பதுவோ டாக்டர் ராமிற்குத் தெரியாமல் இருக்க வேண்டும் என்பதே அவனது யோசனையாக இருந்தது. திருச்சி வந்தடைந்து அங்கிருந்து ஸ்ரீரங்கம் வீட்டிற்கு சென்றபோது இரவு பன்னிரண்டு மணி ஆகி இருந்தது.

மக்கள் இங்கொன்றும் அங்கொன்றுமாக நடந்து கொண்டு இருந்தனர். ஸ்ரீரங்கத்து கோபுரம் அந்த இரவிலும் பளிச்சென இருந்தது. ஜெகனை அவனது வீட்டில் எவருமே எதிர்பார்க்கவில்லை. காவிரி ஆற்றில் ஓடும் சிறிது  நீர் கொண்டு வீசிய காற்று சில்லென்று வீசியது. தன்னை வீட்டில் எப்படி எதிர்கொள்வார்கள் என ஜெகன் அப்போதும் யோசித்து இருக்கவில்லை.

அப்பா பூரணசந்திரன், அம்மா பூரணி. இருவருமே ஆசிரியர் வேலை பார்த்து வருபவர்கள். ஜெகனுக்கு ஒரு தங்கை சத்யபாமா. மதுரை மருத்துவ கல்லூரியில் இரண்டாம் ஆண்டு மருத்துவம் பயின்று வருகிறாள். இந்த ஸ்ரீரங்கம் தான் அவர்களது பூர்வீகம் எல்லாம். இரண்டு பிள்ளைகள் பிறந்த போதும் தனியாக அவர்கள் இருவரும் வாழ்ந்து வருகிறார்கள். ஸ்ரீரங்கத்து ஸ்ரீரங்கநாதர் அவர்களுக்கு துணை. மாலை, சனி ஞாயிறுகளில் கோவில் வாசம் அவர்களுக்கான வேண்டுதல், விரும்புதல்.

வீட்டின் அழைப்பு மணி அழுத்த வீட்டில் விளக்கு எரிய சில நிமிடங்கள் மேல் ஆனது. பூரணசந்திரன் தூக்க கலக்கத்துடன் வந்து கதவின் பக்கம் வந்து நிற்க ஜெகனைக் கண்டதும் ஆச்சரியம் ஏற்பட்டது. வேகமாக கதவைத் திறந்தார். ஜெகன் உள்ளே நுழைந்ததும் கதவைச் சாத்தினார்.

‘’வாப்பா, என்ன ஒரு தகவலும் சொல்லாம வந்து நிக்கிற’’

‘’ஒரு முக்கியமான லேப் விசயமாக வந்தேன். இன்னும் இங்கேதான் ஒரு மூணு மாசம் இருக்கப் போறேன்ப்பா’’

அதற்குள் ஜெகனின் அம்மாவும் வந்து நின்றார்.

‘’எதுவும் சாப்பிட்டியாப்பா?’’

‘’ம்ம் சாப்பிட்டேன்மா, காலையில ஒரு ஆறு மணிக்கு எழுப்பமுடியுமா. இப்ப தூங்குறேன்’’

‘’காலையில் பேசிக்கிறலாம், தூங்குப்பா’’ என பூரணசந்திரன் சொன்னார்.

அன்று இரவு பத்து மணிக்கு வீட்டில் இருந்து கிளம்பி பேருந்து நிலையத்தில் இங்கும் அங்கும் அலைந்து கொண்டிருந்துவிட்டு பதினோரு மணிக்கு ஸ்ரீரங்கம் நோக்கி சிவராம் பயணம் செய்யத் தொடங்கினான்.

பேருந்தில் எங்கேயும் எப்போதும் படம் ஓடிக்கொண்டு இருந்தது. அந்த படத்தினை பார்க்க விரும்பாமல் கண்களை மூடிக்கொண்டான். சுபா மனதில் வந்து போய்க்கொண்டு இருந்தாள்.

‘சிவா, டாக்டர் ராம் பண்றது கொஞ்சம் கூட சரியில்லை. குழந்தைகளோட வாழ்க்கையில் விளையாடுறார்’ என்ற வரிகள் அவனது காதில் ஒலித்துக்கொண்டே இருந்தது. இருளை பொருட்படுத்தாது பேருந்து வேகமாக சென்று கொண்டு இருந்தது. எங்கேயும் எப்போதும் படம் போல ஆகிவிட்டால் எனும் எண்ணம் அவ்வப்போது அவனுக்குள் வந்து போனது. சரியாக ஐந்து மணிக்கு எல்லாம் திருச்சி வந்து பாதுகாப்பாக இறங்கியாகிவிட்டதே அவனுக்கு நிம்மதியாக இருந்தது.

ஜெகன் ஐந்து மணிக்கு தானாகவே எழுந்து இருந்தான். ஆறுமணிக்கு எழுப்ப சொல்லிட்டு ஐந்து மணிக்கே எழுந்திட்டியா என அம்மா சொன்னார். திருச்சி வந்துவிட்டதாக சிவராம் தகவல் சொல்லி இருந்தான். ஜெகன் அவசரம் அவசரமாக கிளம்பினான். தனது நண்பர் ஒருவர் வருவதாக வீட்டில் சொல்லிவிட்டு நேராக அம்மா மண்டபத்தில் சென்று ஜெகனை அழைத்துக்கொண்டு தனது வீடு வந்தான். சிவராமினை தயாராகச் சொன்னான் ஜெகன். அதற்குள் காலை உணவு எல்லாம் தயாராகி இருந்தது.

‘’என்னப்பா முன்னமே சொல்லி இருந்தா நாங்க லீவு போட்டு இருப்போமே’’

‘’அம்மா நீங்க வேலைக்குப் போங்க, இங்கதானே இருக்கப்போறேன், மதியம் நான் வெளியில் சாப்பிட்டுக்கிறேன்’’

‘’சாதம் வடிச்சி வைச்சிருக்கேன்ப்பா’’

‘’சரிம்மா’’

அதிகாலை எழுந்து எல்லாம் தயார் செய்து வேலைக்கு செல்வது இன்று நேற்றல்ல பல வருட பழக்கம். அனைவரும் காலை உணவு உண்டார்கள். ஜெகன் சிவராமினை தனது அறைக்கு அழைத்துச் சென்றான்.

‘’சிவா நான் ஒரு பிரச்சினையில் மாட்டி இருக்கேன். டாக்டர் ராம் என்னை மிரட்டுறார்’’

‘’எந்த டாக்டர் ராம்’’

‘’பாக்யா வருணன் கிளினிக்ல வேலை செய்றார். டெஸ்ட் டியூப் பேபி பண்றவர்’’

‘’முந்தாநாள் பார்க்க வந்தியே அவரா’’

‘’ஆமா, அவரை நான் டில்லியில் வைச்சி சந்திச்சேன். என்னோட ஆராய்ச்சி பத்தி பேசிட்டு இருந்தோம். அப்போதான் இன்ட்ரான் ரிமூவல் ப்ரம் ஸ்பெர்ம் அண்ட் எக் பத்தி பேசினார். எனக்கு ஆச்சரியமா இருந்தது. என்னைப்பத்தி சில ஆர்டிகல்ஸ்ல படிச்சி இருக்கேன்னு சொன்னார். என்னை மெனக்கெட்டுப் பார்க்க வந்தது போல இருந்துச்சி. ஆனா ஒரு மருத்துவ விசயமா வந்தேன்னு சொல்லிட்டு இருந்தார். நானும் தாராளாம பண்ணிரலாம்னு சொல்லிட்டேன். இட் இஸ் வெரி காம்ப்ளிகேட்டட் ஐடியா. ஆனா ரொம்ப சாதாரணமா சொன்னார்.  அண்ட செல், விந்து செல் இவற்றில் இருந்து இன்ட்ரான் நீக்கிட அவை இன்ட்ரான் அற்ற செல்களாக உருவாகும். பின்னர்  அவைகளை ஒன்று சேர வைத்தால் இன்ட்ரான் இல்லாத குழந்தை உருவாகும் அந்த குழந்தை எப்படி நடந்துகொள்கிறது என அறியலாம். இது என்னுடைய சிந்தனை. நீ ஒத்துழைப்பு தந்தால் நாம் ஒப்பந்தம் போட்டுக்கொள்வோம். அதை நீ எக்காரணம் கொண்டும் மீறக்கூடாது. இது எனது கனவு. என்னால் தனியாக செய்ய இயலாது நீ இந்தவேலையில் இருப்பதால் இதை ஒரு வாய்ப்பாக பயன்படுத்தி உன்னை சந்தித்து ஒப்பந்தம் போட நினைக்கிறேன். என்ன சொல்கிறாய்? (Remove all introns from those gametes, then you will have intron free gametes. Make them fuse together, you will have a child without introns then you see how a child behaves. This is my idea, if you agree to help me we can sign an agreement and you should not breach this at any cost. This is my dream. I could not do this on my own, when I saw you are working on this field I took this opportunity to see you and make an agreement. What do you say?) நானும் யோசிக்காமல் சரி என சொல்லிட்டேன். ஒப்பந்தம்தனில் கையெழுத்து போட்டுக் கொடுத்துட்டேன்’’

‘’சரி ஆனா எப்படி இன்ட்ரான் நீக்குறது என்ன ரீஏஜென்ட்ஸ் (reagents) உபயோகம்  பண்றதுன்னு அவர் எழுதித் தந்தாரா?’’

‘’இல்லை. அது எல்லாமே என்னோட ஆராய்ச்சி. நான் திட்டமிட்டு பண்ணினது. நான் உருவாக்கி இருக்கிற  அந்த மூலக்கூறு நேரடியா ஸ்பெர்ம், எக் செல்களை அட்டாக் பண்ணும். ஐ மேட் திஸ் கான்செப்ட் டு அட்டாக் 23 குரோமொசொம்ஸ் செல்கள். ( I made this concept to attack those 23 choromosomes cells)’’

‘’ரிப்ளிகேஷன் (replication) ப்ராசெஸ் ட்ரான்ஸ்லேசன் (translation) ப்ராசெஸ் பத்தி யோசிச்சியா’’

‘’எஸ், எல்லாம் யோசிச்சி அட்டெம்ப்ட் பண்ணி இருக்கேன். இட் வில் ஒர்க் அவுட்’’

‘’அப்ப என்னதான் பிரச்சினை’’

‘’அக்ரீமென்ட். என்னால இதை உருவாக்கி வேற ஒருவருக்கு தர முடியாது. டில்லியில் ஒரு டாக்டர்கிட்ட பேசினேன். அவருக்கு ஆர்வம் வந்தது. ஆனா கேப்ஸ்யூல் கொண்டு வந்து தா நான் பரிசோதிச்சிட்டு உனக்கு இதைப் பண்ண மேற்கொண்டு பணம் தரேன்னு சொன்னார். அதை வாங்கத்தான் வந்தேன். ஆனா டாக்டர் ராம் தர முடியாது, இது என்னோட கனவு எல்லாமே நான் பண்ணினது நீ இல்லைனு சொல்லிட்டார்.’’

‘’அக்ரீமென்ட் ரீட் பண்ணாமலா கையெழுத்துப் போட்ட’’

‘’எனக்கு அப்ப அந்த யோசனை இல்லை. நிறைய பணம் தரேன்னு சொன்னார்’’

 ‘’இப்ப என்ன பண்ணலாம்னு சொல்லு’’

‘’லுக் நான் எல்லா விபரங்களும் தரேன். நீ அதை இங்கே உருவாக்கு. எனக்கு நீ அனுப்பி வை. நான் அந்த டில்லி டாக்டர்கிட்ட கொடுத்து அடுத்த ப்ரோஜெக்ட்க்கு பணம் வாங்கிருவேன். நாம சேர்ந்து நிறைய செய்யலாம். நீ பண்ண ஆரம்பிச்சதும் பேடன்ட் உன்னோட பேருல அனுப்பிருவோம். டாக்டர் ராம் எதுவும் பண்ண முடியாது. அவர் என்ன பண்ணினார் தெரியுமா? என்னோட லேப்டாப்,வொர்க்  சிஸ்டம் இருந்த என்னோட டாட்டா எல்லாம் தங்கராஜ் அப்படின்னு ஒருத்தன் மூலமா இன்பெக்ட் பண்ண வைச்சிட்டார். அவன் ஒரு கம்ப்யூட்டர் வித்தகன். ஆனா நான் எல்லா விபரத்தையும் இந்த மெமரி ஸ்டிக் ல வைச்சி இருக்கேன். என்ன சொல்ற?’’

‘’எஸ். நான் உனக்கு உதவி பண்றேன், இது நமக்குள்ள இருக்கட்டும்’’

‘’ஐ  ஆம் சோ கேப்பி சிவா. பை த வே டோன்ட் சே டூ தட் கேர்ள் டூ. ஒரு நிமிஷம் இரு. உனக்கு எப்படி என்ன மூலக்கூறு எப்படி குரோமோசோம் எல்லாம் அட்டாக் பண்ணி இன்ட்ரான் ரிமூவ் பண்றதை காமிக்கிறேன். இட் இஸ் ஜஸ்ட் மிராக்கிள் ஹவ் திஸ் ஹுயூமன் ஸ்பீஸிஸ் டெவெலப்ட் யூ நோ’’

‘’ம்ம்’’

‘’ஆமா எப்படி பணத்திற்கு, ரீஏஜென்ட்ஸ் மேனேஜ் பண்ணுவ’’

‘’அதை நான் பாத்துக்கிறேன், ஐ வில் மில்க் சம் மணி பார் திஸ்’’

‘’அப்படின்னா நமக்குள்ள ஒரு ஒப்பந்தம் போட்டு வைச்சிக்கிருவோம்’’

‘’இல்லை ஜெகன் அது சரிப்பட்டு வராது. நானும் நீயும் இதில் சம்பந்தம் அப்படின்னு தெரிஞ்சா ராம் நம்ம மேல கேஸ் போட வாய்ப்பு இருக்கு. ஆமா ராம் கிட்ட இந்த வொர்க் காப்பி எதுவும் இருக்கா. எதுக்கு டெலிட் பண்ண சொல்லணும்’’

‘’எதுவும் இல்லை’’

‘’இல்லை எனக்கு சந்தேகமா இருக்கு ஜெகன். எப்படியும் இது சம்பந்தமான பைல் எல்லாம் தங்கராஜ் சேவ் பண்ணிட்டுதான் இன்பெக்ட்  பண்ணி இருக்க முடியும். நாளைக்கு இதே விஷயத்தை செய்யணும்னா எப்படி ராம் உடனே செய்ய முடியும். இது என்னோட முயற்சி அப்படின்னு எப்படி உரிமை கொண்டாட முடியும்’’

‘’இல்லை. குழந்தை உருவானா போதும். சக்செஸ் ஆயிருச்சினா என்கிட்டே பணம் கொடுத்தே பண்ண முடியும். வேற யாருகிட்டயும் போக வாய்ப்பு இல்லை. அக்ரீமென்ட் வில் வொர்க் பார் கிம். இப்போ என்னை மிரட்டி வைச்சி இருக்கார். நான் அதை யாருக்கும் தரக்கூடாது அதுதான் அவரோட திட்டம். இப்போ நான் சொன்ன ஐடியா வைச்சி நீ கேமிட்ஸ்ல இன்ட்ரான் ரிமூவ் பண்ண முடியாதா? கொஞ்சம் யோசிச்சா போதும். யூ கேன் டூ இட்’’

‘’இல்லை ஜெகன். என்னால யோசிக்க முடியலை’’

‘’சரி இதோ காட்டுறேன்’’

சிவராம் பேரார்வத்தில் அமர்ந்து இருந்தான். அப்போது சுபாவிடம் இருந்து அழைப்பு வந்தது.

(தொடரும்)  

மாறா மரபு - 2

 3.  இன்ட்ரான் எக்ஸான்

சுபாவுக்கு சிவராம் குறித்து யோசனை வந்தது. அன்று மாலையே சிவராமினை சந்திக்க முடிவு எடுத்தாள். சிவராம், சுபா இருவரும் ஒன்றாக பன்னிரண்டாவது வரை படித்தவர்கள். சிவராம் மூலக்கூறு உயிரியல் (Molecular Biology) நுங்கம்பாக்கம் அருகில் உள்ள சந்திரா மூலக்கூறு உயிரியல் கல்லூரியில் இளநிலை,  முதுநிலை முடித்து இப்போது ஆராய்ச்சி செய்து வருகிறான்.

சிவராம் நல்ல உயரம், நல்ல நிறம். பழகுவதற்கு இனிமையானவன். படிப்பில் மிகவும் கெட்டிக்காரன் தான் எனினும் சில மதிப்பெண்களில் மருத்துவம் படிக்க வாய்ப்பின்றி போனது. வேறு எந்த படிப்பும் எடுக்க விரும்பாமல் மூலக்கூறு உயிரியல் அவன் எடுத்தது அவனது வீட்டில் அவன் மீது சற்று வெறுப்பினை உண்டாக்கி இருந்தது. சிவாராமிற்கு உமையாள் எனும் தங்கையும் உண்டு. உமையாள் இப்போது பன்னிரண்டாவது படித்து வருகிறார். சிவராம் படிக்க முடியாத மருத்துவம் படிப்புதனை எப்படியும் உமையாள் படிக்க வேண்டும் என சிவராம் வீட்டில் பெரும் ஆவலுடன் இருந்தார்கள். 

சுபா எப்போதாவது சிவராமினை சந்திப்பது வழக்கம். சிவராம், சுபா ஒருவரை ஒருவர் நேசித்தார்கள் என்றே அவர்களது பள்ளி நாட்களில் பிறர் பேசிக் கொண்டு இருந்தார்கள். எவரேனும் இப்படி பேசும் போதெல்லாம் சுபாவுக்கு அத்தனை மகிழ்ச்சியாக இருக்கும். ஆனால் அவர்களை அவர்களது படிப்பு சேர்ந்து இருக்கவிடாமல் பிரித்துவிட்டது. 

நுங்கம்பாக்கத்தில் வந்து இறங்கினாள் சுபா. சிவராமினைப் பார்த்து இப்போது இரண்டு மாதங்கள் ஆகி இருக்கும் என மனதில் நினைத்த வண்ணம் அவனது கல்லூரியை அடைந்தாள். இன்றைய சூழலில் எத்தனையோ தொடர்பு தொழில்நுட்பங்கள் பெருகிவிட்ட போதிலும் நேரில் சந்திப்பது தவிர்த்து வேறு எந்த தொடர்பும் இல்லை என்றே சொல்லலாம். இதற்குமுறை இந்த கல்லூரிக்கு சில தடவை மட்டுமே வந்து இருக்கிறாள். 

சுபாவின் வருகையை எதிர்பார்த்தபடி அங்கு அமர்ந்து இருந்தான் சிவராம். ஒருவரை ஒருவர் சந்தித்து கொண்டபோது அவர்களுக்குள் ஏற்படும் வெட்கம் அது காதலுக்கு மட்டுமே உரியது. 

''சிவா, எனக்கு ஒரு உதவி வேணும். இந்த இன்ட்ரான்  பத்தி நீ கொஞ்சம் சொல்ல முடியுமா''?

நேரடியாகவே கேள்வியைக் கேட்டு வைத்தாள்  சுபா. 

''என்ன சுபா, வந்ததும் வராததுமா எப்படி இருக்கனு  கூட கேட்காம இப்படி இன்ட்ரான்  பத்தி கேட்கற, வா அங்கே போய்  காபி குடிச்சிட்டே பேசலாம். எதுவும் சாப்பிட்டியா, தினமும் அழகாகிட்டேப் போற, வீட்டில மாப்பிள்ளை எதுவும் பார்க்கிறாங்களா?'' 

''வேலை பதட்டம் சிவா, நல்லாதான்  இருக்கேன்''

இருவரும் கல்லூரி உணவகம் சென்று காபி அதனோடு சேர்த்து சாப்பிட என  ரொட்டிகளும் வாங்கிகொண்டு ஒரு இடத்தில் அமர்ந்தார்கள். அங்கே பல மரங்கள் நல்லதொரு தென்றல் காற்றினை வீசிக்கொண்டு இருந்தன. மழை எப்போது வேண்டுமெனிலும் வரலாம் என்பது போல இருந்து கொண்டு இருந்தது. 

''மாப்பிள்ளை பாக்கிறாங்களா?''

''அதுதான் இப்ப குறைச்சல் சிவா''

''உங்க வீட்டுல நான் ஒரு மாப்பிள்ளை இருக்கேன்னு ஞாபகம் படுத்து, அப்படி இல்லைன்னா அப்புறம் டாக்டர் வருணன் யாரையாவது டாக்டர் மாப்பிள்ளையை உங்க வீட்டுல சொன்னாலும் சொல்வாரு''

''சிவா, அதை இன்னொரு நாளைக்குப் பேசலாம். இப்ப எனக்கு தலையே வெடிக்கிற மாதிரி இருக்கு. எப்படி சிவா இன்ட்ரான்  எல்லாம் ரிமூவ் பண்ண முடியும். அது என்ன அவ்வளவு சாதாரண விசயமா. ஏதோ  குழந்தை பெற முடியாதவங்களுக்கு குழந்தை பெற வெளிகருத்தரிப்பு பண்ணி குழந்தை உருவாக்குறது நல்லதுன்னு நினைச்சி நான் டாக்டர் வருணன் கிட்ட விருப்பத்தைச் சொல்ல அவர் இந்த ராம் கிட்ட என்னை அசிஸ்டென்ட் மாதிரி இருக்கச் சொல்லிட்டார். ஆனா இந்த ராம் பண்ற அட்டூழியம் என்னால சகிக்கமுடியலை சிவா''

''ஹே  பொறுமை, போனவாட்டி சந்திச்சப்ப நீ எதுவுமே சொல்லலையே, இந்த ரொட்டி எடுத்து சாப்பிடு''

''சிவா என்னோட சீரியஸ்நெஸ் புரியுதா இல்லையா, இப்ப கேட்கறதுக்கு பதில் சொல்லு, நாம கடையில் போய்  டின்னர் சாப்பிட்டே வீட்டுக்குப் போகலாம்''

''சொல்லு சுபா''

''இன்ட்ரான்  எப்படி ரிமூவ் பண்றது?''

''இன்ட்ரான்  பத்தி என்ன தெரியும் சொல்லு சுபா''

''எனக்கு டீடைல்டா  தெரியாது சிவா. நான் என்ன ஜெனிடிக்ஸா படிச்சேன்''

''அதை ரிமூவ் பண்றது நம்ம மனித பரிமாணத்தோட விளையாடறதுனு  சொல்லலாம். பாக்டீரியாக்களுக்கு  எல்லாம் இந்த இன்ட்ரான்  இல்லை. நமக்கு இந்த இன்ட்ரான் காரண காரியத்தோடத்தான் இருக்கு. என்னை உனக்கு லெக்சர் கொடுக்கச் சொல்வ போல இருக்கே சுபா''

''ப்ளீஸ் சிவா, ரிமூவ் பண்ணினா குழந்தைக்குப் பாதிப்பு உண்டாகுமா, உண்டாகாதா சொல்லு''  

''காபி ஆறப்போகுது குடி சுபா''

காபியை எடுத்துக் குடித்தாள். கொஞ்சம் குடித்து வைத்தவள் சிவாவைப் பார்த்தாள். 

''சொல்லு சிவா, பிரச்சினை ஆகுமா?''

''கண்டிப்பா பிரச்சினை உண்டாகும் சுபா, என்ன பண்ணுறோம்னு தெரிஞ்சிதான் பண்றாரா?. இப்ப நம்ம உடம்புல இருக்க ஜீன் எல்லாம் இன்ட்ரான், எக்சான் அப்படின்னு இணைஞ்சிதான்  இருக்கும். உனக்கு பேசிக் தெரியும்தானே. இந்த எக்சான் எல்லாம் புரோட்டின் உண்டாக்கக்கூடிய எம்என்ஆர்ஏ (mRNA) வா மாறும். அப்படி மாறும்போது இந்த இன்ட்ரான்  எல்லாம் ரிமூவ் ஆகும். இதை ப்ரீ எம்என் ஆர்ஏ  ச்பிளைசிங் (pre mRNA splicing) னு  சொல்வாங்க. இந்த இன்ட்ரான்  ஒரு வேலை செய்யலைன்னு முன்ன நினைச்சாங்க, ஆனா இப்ப இந்த மனித இனம் இப்படி இருக்கிறதுக்கு இந்த இன்ட்ரான்  தான் காரணம்னு சொல்லி இருக்காங்க, ஆகப் பிரச்சினைதான் சுபா''

''எனக்கு தலை சுத்துது சிவா, இந்த பரிணாம வரலாற்றில் அப்படி இப்படினு  பேசுறான். எனக்கு ரொம்ப பயமா இருக்கு''

''நீ எதுவும் கவலைப்படாதே, அப்படி எல்லாம் இன்ட்ரான்  எல்லாம் ரிமூவ் பண்ண முடியாது. எந்த ஸ்டேஜ் அப்படின்னு சொன்னாரா?''

''எம்ப்ர்யோ (embryo) உருவாக்கி பண்றதா சொன்னான். இரண்டு கரு வித்தவுட் இன்ட்ரான் , ஒன்னு வித் இன்ட்ரான் வைப்போம், டீல் அப்படின்னு ஏதோ ஒரு நிகழ்ச்சி மாதிரி பேசறான்'' 

''சான்சே இல்லை சுபா, அவர் ஏதோ  விபரீத முயற்சியில் இருக்கார், நீ எதுவும் கவலைப்படாதே. அனிமல்ஸ்ல பரிசோதிக்காம எப்படி இப்படி இறங்கினார். நாங்க இங்க வேற வேற பண்றோம் சுபா. எனக்கும் இந்த இன்ட்ரான்  மேல இன்ட்ரெஸ்ட் உண்டு, ஆனா ரிமூவ் பண்றது இல்லை. எப்படி உபயோகம் ஆகுதுன்னு, ஒரு பண்டிங் கூட அப்ளை பண்ணி இருக்கோம்''

''உன்னோட புரபசர்கிட்ட கேட்க முடியுமா''

''இல்லை சுபா, நான் ஒரு புத்தகம் தரேன். எடுத்துப் போய்  பாரு. இதை நீ அங்க இங்க சொல்லிட்டு இருக்க வேணாம். உன்னை கொலை பண்ணக்கூட தயங்கமாட்டார் டாக்டர் ராம்''

''சிவா.... ''

''நீ அவரை எதிர்த்து எதுவும் பண்ணாதே, சரி வந்த கப்பிள்ஸ்கிட்ட எதுவும் கொடுத்தாரா''

''எப்பவும் போல கேப்ஸ்யூல்ஸ் கொடுத்து அனுப்பினார். ஆனா இந்தவாட்டி ஹஸ்பன்ட் கூட அந்த கேப்ஸ்யூல்ஸ் எடுத்துக்கச் சொல்லி கொடுத்தார். விட்டமின்ஸ்தான்''

''எனக்கு அந்த கேப்ஸ்யூல்ஸ் கொண்டு வந்து தரமுடியுமா''

''எதுக்கு சிவா?''

''கொண்டு வந்து தாயேன், சரி எங்கே சாப்பிட போவோம், அஞ்சப்பர், சரவணபவன், வசந்தபவன்''

''நாளைக்கு தாரேன். உன்னோட சாய்ஸ்''

''லேப்க்கு போவோம், அங்க கொஞ்சம் வேலை முடிச்சிட்டு சாப்பிட போலாம், உன்னோட ட்ரீட், இன்ட்ரான்  ரிமூவ் பண்ணிய சுபா''

சிவா கலகலவென சிரித்தான். சுபாவின் மனம் பயத்தில் இருந்து இன்னும் மீள இயலாவண்ணம் துடித்து கொண்டு இருந்தது. 

லேப்பில் இருந்து இருவரும் சாப்பிங் சென்றுவிட்டு உணவருந்த சென்றனர். சுபா தன்  அம்மாவுக்கு தகவல் சொல்லி இருந்தாள். சுபாவிற்கு சாப்பிட பிடிக்கவே இல்லை. எப்படி ஒரு குழந்தையை இப்படி செய்யலாம் என அவளுக்குள் இருந்த தாய்மை உணர்வு அவளை நச்சரித்துக் கொண்டு இருந்தது. சாப்பிட்டு வெளியே இருவரும் வந்தபோது மணி இரவு எட்டரை ஆகி இருந்தது. 

''ஹே சிவா, இஸ்  ஸீ  யுவர் கேர்ள்  பிரண்ட்?'' பக்கவாட்டில் இருந்து சிவாவின் தோளின்  மீது பட்ட கையை திரும்பிப் பார்த்தான் சிவா. 

4. விசித்திர உலகம்

''ஹே ஜெகன் , எப்படிடா இங்க''

''ஆன்சர் மை கொஸ்டின் பர்ஸ்ட்''

''நோ, சீ  இஸ் எ டாக்டர், மை ஸ்கூல்மேட். சுபா இவன் ஜெகன், டில்லியில் ஆராய்ச்சி பண்ணிட்டு இருக்கான், ஒரு கான்பிறேன்ஸ்ல பார்த்து பழகிகிட்டோம்''

''யூ போத் லுக் மேட்  பார் ஈச் அதர்''

''சரி எப்படி இங்க, என்ன விஷயம், ஒரு கம்யூனிகேசன் எதுவும் இல்லை''

''ஐ ஆம் கியர் டூ சி டாக்டர் ராம், ஐ காட் டிலேயெட்''

''என்ன விஷயம்''

''நத்திங் சீரியஸ், சீயிங் ஹிம் டுனைட் அண்ட் லீவிங்  டுமாரோ''

''எங்கே தங்கி இருக்க, எதுவும் ரிசர்ச்?''

''பார்க் ஹையாட், நாட் அட் ஆல். வெல் ஐ வில் கேட்ச் யூ லேட்டர், சீ  லுக்ஸ் வெரி பிரிட்டி''

''ஓ  கே ஜெகன், டேக் கேர்''

சில நிமிட சந்திப்புகள் தான் என்றாலும் இந்த ஜெகன் எதற்காக டாக்டர் ராமினை சந்திக்க வந்து இருக்கிறான் என சுபா சற்று சந்தேகம் கொண்டாள். ஒருவர் மீது சந்தேகம் என வந்துவிட்டால் அதற்குப் பின்னர் தெளிவு பெற வேண்டிய அவசியம் எல்லாம் இல்லை. 

''சிவா, அவன் என்னை அழகா இருக்கானு சொல்றான் நீ பல்லைக் காட்டுற, அவன் பல்லை உடைக்காம. அவன் பாக்க வந்தது நம்ம ராம் தான''

''சுபா, உன்னை என்ன அசிங்கமா இருக்கேனு சொன்னானா, ஆனா என்னை இப்படி ஞாபகம் வைச்சிக்கிற அளவுக்கு அவன் மனசில பதிஞ்சி இருந்து இருக்கேன் பாரு. எந்த ராம்னு கேட்காம விட்டுட்டோம். ஆனா அவன் சொல்றதப் பார்த்தா நம்ம டாக்டர் ராம் தான். ஆனா நீ எதையும் காட்டிக்கிற வேணாம். நான் மெதுவா இவன்கிட்ட பேசி என்னனு தெரிஞ்சிக்கிறேன்''

''நான் ராம் கிட்ட போன்  போட்டு ஒரு சந்தேகம் உன்னை இப்ப பார்க்க வரலாம்னு கேட்கிறேன், என்ன சொல்றானு  பார்க்கலாம்''

''சுபா நீ துப்புறியும் நிபுணர் போல பேசற, நீ டாக்டர்''

''சிவா, ஒரு நிமிஷம் இரு''

சுபாவின் அழைப்பை எடுத்தார் டாக்டர் ராம்.

''ராம், உங்களை இப்போ பார்க்க வர முடியுமா''

''என்ன விஷயம், இந்த நேரத்தில போன், பார்க் ஹையாட்ல ஒரு நண்பரை சந்திக்கப் போறேன். நாளைக்கு கிளினிக்ல பேசிக்கிறலாம். தலைபோற விஷயம் ஒண்ணுமில்லையே''

''இல்லை, சரி''

பேசிய சில விநாடிகளில் அழைப்புத் துண்டிக்கப்பட்டது. சுபா சிவாவினை நோக்கி ஆச்சரிய கண்கள் உண்டாக்கினாள்.ஜெகன் நிச்சயம் இந்த இன்ட்ரான்  விஷயத்தில் சம்பந்தப்பட்டு இருப்பது போன்று சுபா எண்ணினாள். ஆனால் ஜெகன் இதுவரை மருத்துவமனைக்கு வந்தது இல்லை. ராம் ஜெகன் குறித்து சொன்னதும் இல்லை.

''என்ன சுபா, துப்பறிஞ்சிட்டியா?''

''அந்த ஹோட்டலுக்குத்தான் போறான், எனக்கு என்னமோ சந்தேகமா இருக்கு. என்ன ஆராய்ச்சி பண்ணிட்டு இருக்கார் அந்த ஜெகன்''

''இன்ட்ரான் தான். காப்புரிமை விசயம்னு எதுவும் சொல்லிக்கவே இல்லை. ஆனால் என்னோட ஆராய்ச்சி பத்தி நிறைய கேள்வி கேட்டார். அதுதான் எனக்கு நல்ல பழக்கம்''

''தப்பு நடக்குது சிவா''

''மணி பாரு ஒன்பது ஆச்சு. வா உன்னை வீட்டில விட்டுட்டு போறேன். தேவை இல்லாம குழப்பிக்காதே. ராம் என்ன வேணா பண்ணட்டும்னு இரு சுபா. உனக்கு எதுக்கு இவ்வளவு மன உளைச்சல்''

''முடியலை சிவா, மனசு எல்லாம் கிடந்து அடிச்சிக்கிது. ஆமா அவனுக்கு தமிழ் தெரியாதா''

''தெரியும், புரியும். அவங்க அப்பா அம்மா கூட ஸ்ரீரங்கம் தான்''

''அப்புறம் எதுக்கு அப்படி இங்லீஸ்ல பேசினான்''

''நீ அழகா இருந்தியா, அதான் பேசி இருப்பான்''

''நீயுமா சிவா''

''சரி வா போகலாம்''

பார்க் ஹையாட்  ஹோட்டலில் ஜெகனை டாக்டர் ராம் சந்தித்தார். ரம்மியமான சூழல். எப்போது வேண்டுமெனிலும் மழை விழும் போல இருந்தது. இருவருக்கும் காபி வரவழைத்து ஜெகன் அறையினில் அமர்ந்தார்கள். ஜெகன், பார்ப்பதற்கு மிகவும் அழகாக இருப்பான். வசீகரிக்கும் கண்கள். முகம் எல்லாம் மூடிய தாடி. ஆறடி உயரம். ஓங்கி எவரையேனும் அடித்தால் உயிர் போய்விடும் அளவிற்கு கைகள் கொண்ட பலம்.

''என்ன ஜெகன் பிரயாணம் எப்படி இருந்தது, விமானத்தை தவற விட்டுட்ட போல''

''ஆமா டாக்டர். சரி எதுவும் முயற்சி பண்ணினீங்களா, நான் இரண்டு மாசம் முன்ன உங்களுக்கு கொடுத்த கேப்ஸ்யூல் பத்திரமா இருக்குதானே''

''இப்போதான் ஒரு தம்பதிகள் கிட்ட முயற்சி பண்ணி இருக்கேன், பத்திரமா இருக்கு ''

''கொஞ்சம் ஜாக்கிரதையா இருங்க, யாருக்கும் விஷயம் தெரிய வேணாம். தெரியாதுதானே. என்னோட வேலை இடத்தில கொஞ்சம் பிரச்சினை''

''தெரியாது. நான் மட்டுமே இந்த வேலையைப் பார்க்கிறேன். அதனால யாருடைய தலையீடும் இருக்காது. எதுக்கு இவ்வளவு அவசரமா நேரில் பார்க்கணும்னு  வந்த''

''எனக்கு கேப்ஸ்யூல் கொஞ்சம் தேவைப்படுது. கிளினிக்ல இருக்கா, இல்லை வீட்டில் இருக்கா. எனக்கு கொஞ்சம் வேணும். போனவாட்டி மாதிரி இனி நான் அதை உண்டு பண்ண எப்படியும் பத்து மாசங்கள் ஆகும். உண்டு பண்ண முடியுமானு   தெரியலை. உங்ககிட்ட கொடுத்தப்பறம்  இப்ப நான் எதுவுமே பண்ணலை. நிறைய நெருக்கடி. இது எதுக்கு வாங்கின, அது எதுக்கு வாங்கின அப்படின்னு சூப்பர்வைசர் குடைஞ்சி எடுத்துட்டார்''

டில்லியில் ஒரு டாக்டர் கிட்ட டீலிங் பண்ணி இருக்கேன். எதேச்சையா பேசறப்ப அவர் யோசிச்சி சொல்றேனு சொன்னார். அவரும் போன வாரம் தான் சம்மதம் சொன்னார், 

நீங்க இந்த தம்பதியில் முயற்சி பண்ணுங்க, இன்னொரு தம்பதியில் அவர் முயற்சி பண்ணட்டும். பட்ஜெட் அதிகமா போயிருச்சி. சூப்பர்வைசர் கோவமா இருக்கார்''

''முடியாது ஜெகன். இது என்னோட கனவு. நான்தான் இந்த திட்டத்தையே உன்கிட்ட சொன்னேன். இப்போ வேற டாக்டர்கிட்ட போறேன்னு சொல்ற. எதுவும் பணம் தரேன்னு சொன்னாரா''

''சொன்னா கேளுங்க ராம். வம்பு பண்ணாதீங்க, அப்புறம் உங்க கிளினிக்ல சொல்ல வேண்டி இருக்கும்''

''சொல்லு, எனக்கு என்ன பயமா, உன்னோட சூபர்வைசருக்கு போன் பண்ண எனக்கு எவ்வளவு நேரம் ஆகும்னு நினைக்கிற, இதே கேப்ஸ்யூல் இங்கே என்னால உன்னை மாதிரி ஒருத்தனை வைச்சி உருவாக்க முடியும். பிரச்சினை  வரும்னுதான் உன்னை பிடிச்சேன். என்னமோ நீயே எல்லாம் பண்ணின மாதிரி இப்ப பேசிட்டு இருக்க. நான் கொடுத்த பணத்தை எல்லாம் நீ தின்னுட்டு உன்னோட சூபர்வைசர் பட்ஜெட்ல எதுக்கு கை வைச்ச. இங்க பாரு நீ என்கிட்ட போட்ட அக்ரீமெண்ட் இருக்கு மறந்துராத''

''ராம், எனக்கு இது ஒரு நல்ல வாய்ப்பு''

''நீ கிளம்பு. எனக்கு நேரம் ஆகுது''

''ராம், சரி, எனக்கு இன்னும் பணம்  கொடுங்க, நான் பண்றேன்''

''தேவை இல்லை ஜெகன். இப்போ இருக்கறது நாலு தம்பதிகளுக்கு வரும். குழந்தைக பிறந்தப்பறம் இதை உலகுக்கு தெரிவிச்சு நானே இங்க ஒருத்தரைப் பிடிச்சி பண்ணுவேன். உன்னோட உதவி போதும். நீ இப்படிபட்டவனு  முன்னமே  தெரிஞ்சி இருந்தா உன்னை வந்து பாத்து உதவி கேட்டு இருக்கமாட்டேன்''

''டாக்டர் ராம்...''

''இனி பேசாத. நான் இந்த ஹோட்டல் பில் கட்டிருறேன்.இதுக்கு மேல என்னைப் பேச வைக்காத''

டாக்டர் ராம் வெகுவேகமாக அறையை விட்டு வெளியேறினார். ஜெகன் தான் அவசரப்பட்டு விட்டோம் என எண்ணினான். காலையில் டாக்டர் ராம் ஜெகனை வழி அனுப்ப ஹோட்டலுக்கு வந்தார்.

''ஜெகன், நான் சொன்னது நினைவு இருக்கட்டும். நீ ஏதாவது  ஏடாகூடமா பண்ண நினைச்ச, அப்புறம் நடக்கறது வேற''

''பண்ணலை ராம்''

ஜெகன் டில்லி சேர்ந்த சில மணி நேரத்தில் டாக்டர் ராமிற்கு அழைப்பு வந்தது.

''சார் நான் ராஜ் பேசறேன். நீங்க சொன்னபடியே ஜெகனோட லேப்டாப்பில் இருந்த எல்லா டாக்குமெண்ட்ஸ் இன்பெக்ட் பண்ணிட்டேன்.  அவன் வேலை இடத்தில வைச்சி இருந்ததையும் சேர்த்து நான் இன்பெக்ட்  பண்ணிட்டேன்''

''சூப்பர் ராஜ், யாருக்கும் சந்தேகம் வராம பாத்துக்கோ''

''அதெல்லாம் பக்காவா நான் பண்ணிட்டேன் சார்.  அவனோட திட்டம் என்னனு தெரியலை. அவன்கிட்ட பேசிட்டு உங்களுக்கு கால் பண்றேன்''

''ராஜ் எப்பவும் போல என்னை உனக்குத் தெரியும்னு எந்த சூழ்நிலையிலும் காட்டிகிறாத, மெமரி ஸ்டிக்  சி டி ஏதாவது இருந்தாலும் கவனிச்சிக்கோ''

''நான் பார்த்துக்கிறேன் சார், வைரஸ் புரோகிராம் வைச்சி அட்டாக் பண்ணிதான் பண்ணினேன் அதனால அவனால எந்த சந்தேகமும் படமுடியாது''

தங்கராஜ் டில்லியில் ஒரு கணினி நிபுணராக வேலை பார்த்து வருகிறான். அவனுக்கும் ஜெகனுக்கும் நல்ல பழக்கம். எப்போது ஜெகனை டாக்டர் ராம் சந்தித்தாரோ அப்போதே இந்த தங்கராஜினையும் டாக்டர் ராம் சந்தித்தார். ஆனால் ராஜிடம் எவரிடமும் அவர்களது சந்திப்பு குறித்து வெளித்தெரியக்கூடாது என சொல்லி வைத்தார். ஜெகனின் அலுவலகம் தங்கி இருக்கும்  வீடு என அவனது கணினி குறித்த எல்லா தகவல்களும் ராஜிற்குத் தெரியும். 

''ராம், உள்ளே வரலாமா?''

''வாங்க டாக்டர் சுபா, வழக்கம் போல லேட்டா?''

''என்ன ராம், எப்போ நான் லேட்டா வந்தேன். இப்போதான் பேசன்ட்டுக்கு இன்ஜெக்ஸன் போட்டுவிட்டு வந்தேன்''

''தினமும் கேப்ஸ்யூல் எடுக்கிறாங்களா டாக்டர் சுபா''

''ஆமாம் ராம். எடுக்கிறாங்க''

''டாக்டர் ராம் அப்படின்னு கூப்பிட்டு பழகு சொன்னா கேட்கமாட்டியா''

''எனக்கு கொஞ்சம் கேப்ஸ்யூல் தர முடியுமா, டாக்டர் ராம், இப்ப ஓகே  வா''

''இதை நீ கடையில வாங்கிக்கிரலாம், அதில் எல்லாம் என் அனுமதி இல்லாம நீ கைய வைக்காத, அதான் பூட்டி வைச்சிருக்கேன். உன்கிட்ட இருக்கிற கேப்ஸ்யூல் எடுத்து உபயோகி. அடுத்த தம்பதிகளுக்கு நான் வைச்சி இருக்கிறத தரலாம். என்ன விஷயம் நேத்துப் பார்க்க வரலாமானு கேட்ட''

''இன்ட்ரான் ரிமூவ் பண்ற டெக்னிக் எனக்குச் சொல்லித்தர முடியுமானு  கேட்கத்தான்''

''டாக்டர் சுபா, அதை எல்லாம் இனிமே பேசிட்டு இருக்க வேணாம். எனக்கு இப்போ அதில் இன்ட்ரெஸ்ட்  இல்ல. நான் எதுவும் ரிமூவ் பண்ணப் போறது இல்ல. நேத்து ஒரு டாக்டரைப்  பார்த்தேன். வெரி  காம்ப்ளிகேட் அப்படின்னு சொல்லிட்டார்''

''பார்க் ஹையாட்ல பார்த்தவரா''

''இல்லை இவர் டாக்டர் ஜெரால்டு''

''அப்போ பார்க் ஹையாட்?''

''உங்களோட வேலை எதுவோ அதை மட்டும் பாருங்க டாக்டர் சுபா, இப்போ நீங்க போகலாம்''

டாக்டர் ராமின் முகம் கோபத்தில் கொப்பளித்து கொண்டு இருந்ததை கண்டாள் சுபா. இனிமேல் இது குறித்து கேட்டால் பிரச்சினை வரும் என எண்ணி அந்த இடம் விட்டு நகர்ந்தாள். யார் இந்த டாக்டர் ஜெரால்டு. வேணுமென கதை சொல்கிறானோ என எண்ணினாள். வாழ்வின் லட்சியம் என சொன்னவன் நிச்சயம் கைவிடமாட்டான். இந்த கேப்சயூலில்  என்ன இருக்கும் எனத் தெரியாமல் தவித்தாள். அந்த தம்பதிகளிடம் என்ன பேசினாலும் நேராக டாக்டர் ராமிடம் சொல்லிவிடுவார்கள் என்பதால் என்ன செய்வது என யோசித்துக்கொண்டு இருந்தாள். 

அடுத்த தம்பதிகள் வரும்வரை காத்து இருக்க வேண்டியது மட்டுமே இப்போதைக்கான வழி என இன்ட்ரான்  அவளது தலைக்கு மேல் சுற்றிக்கொண்டு இருந்தது. 

(தொடரும்)